“Ακενατόν ο επαναστάτης Φαραώ που μίλησε για τον Ένα και Μοναδικό Θεό γεννήτορα των πάντων, ορατών και αοράτων, 3.500 χρόνια πριν και φυσικά η μόνιμη Βαβυλώνα τον αποκάλεσε αιρετικό”
ΑΜΕΝΧΟΤΕΠ – ΑΚΕΝΑΤΟΝ – ΑΜΕΝΟΦΙΣ Ο 4ος (1370-1353 π.Χ.)
Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ
Στη μεγαλύτερη γιορτή της εαρινής ισημερίας, την ημέρα που η Θήβα γιόρταζε την ανάσταση του Όσιρι, γεννήθηκε ο γιός του Φαραώ Αμένοφη του Γ’ από την εξυπνότατη και φιλοσοφημένη Τήϊ.
Βρισκόμαστε στα 1386 π.χ και η πρωτεύουσα Θήβα ήταν κατάμεστη από ξένους επισκέπτες, οι οποίοι ήρθαν για να παραστούν στη γιορτή της γέννησης του διαδόχου αλλά και στη γιορτή του Όσιρι. Ο Αιγύπτιος Αρχιερέας ευχήθηκε τρεις φορές “Ζωή στον γεννημένο διάδοχο του θρόνου, Αμενχοτέπ τον Δ’ “.
Τα πλήθη ζητωκραύγαζαν και ο ιστορικός του μεγάλου θρόνου μίλησε για τις δόξες των προγόνων και θεοποίησε τους Φαραώ για τη δόξα της Αιγύπτου. Οι γραμματείς σημείωναν τα λόγια, για να χαραχθούν σε οβελίσκους και μαρμαρένιες πλάκες. Ανέβηκε στη συνέχεια ο αστρολόγος της βασιλικής οικογένειας και μίλησε για την επίδραση των αστεριών στον χαρακτήρα του παιδιού και ότι ο νεαρός βλαστός θα δόξαζε τη φυλή του. Πράγματι ο Αχνατόν έγινε ο μεγαλύτερος Φαραώ της Αιγύπτου και ιδρυτής μιας παγκόσμιας μονοθεϊστικής θρησκείας.
Την δε νύχτα της γέννησής του, συνέβησαν στη Θήβα μερικά πολύ περίεργα γεγονότα. Ανοίχτηκαν και οι εκατό πόρτες της Θήβας και τα στρατεύματα άρχισαν να βγαίνουν για πόλεμο. Από κάθε πύλη έβγαιναν δέκα χιλιάδες στρατιώτες, έτοιμοι για μάχη, για εφεδρεία άλλοι τόσοι και άλλοι τόσοι αν το απαιτούσε η περίσταση. Σε λίγο όμως διαπιστώθηκε ότι κανείς δεν έδωσε τέτοια εντολή και το γεγονός αυτό το περίεργο, έγινε την ώρα της γέννησης του νέου Φαραώ Αμενχοτέπ.
Το δε αδικαιολόγητο γεγονός της ταυτόχρονης σχεδόν υπακοής των πυλών σε ένα περίεργο και άγνωστο διάταγμα, θεωρήθηκε σημείο της δύναμης της ψυχής του νεαρού βλαστού, που έμπαινε στη μορφή την ώρα και τη νύχτα εκείνη. Η δε παρουσία στη Θήβα του Ιεροφάντη της Ίσιδας και Αρχιερέα του Ρα- Άμμωνα ενόχλησε πολύ το ιερατείο των Θηβών. Άρχισε μια αμείλικτη δίωξη και ένα κυνηγητό της μύησης της Ηλιούπολης που έφθασε μέχρι τη βασιλεία του νέου Φαραώ και επεκτάθηκε μάλιστα εκτός Αιγύπτου.
Γνώριζαν βέβαια πολύ καλά ότι πίσω από τον Αμένοφι τον Γ’ βρισκόταν η Τήϊ και η οικογένειά της, που είχαν μυηθεί στην ΜΟΝΟΘΕΙΣΤΙΚΗ δοξασία της Ηλιούπολης και έβλεπαν με αηδία την πολυθεϊστική τυπολατρεία της Θήβας. Ένας κατώτερος θρησκευτικός ζωομορφικός λατρευτικός αέρας έπνεε στην Άνω Αίγυπτο (Θήβα) και το ιερατείο εγκατέστησε μέσα στους ναούς και ιερόδουλες που τις χρησιμοποιούσε για συλλογή χρημάτων με τη δικαιολογία της ιερογαμίας για την εξάλειψη των αμαρτιών. Τα γεγονότα έδειχναν ξεκάθαρα, ότι η ρήξη ανάμεσα στις δύο περιοχές της Αιγύπτου, της Κάτω (Ηλιούπολη) και της Άνω (Θήβα) δεν θ’ αργούσε. Η αφορμή δόθηκε τη ίδια μέρα της γιορτής του Όσιρι, θεού όλων των Αιγυπτίων, όταν παρουσιάστηκε ο μεγάλος Ιερέας – Ιεροφάντης της Κάτω Αιγύπτου με την πολυάριθμη ακολουθία του.
Όταν πλησίασε στην ειδική εξέδρα, που ήταν στημένη πάνω στο Νείλο, ο Φαραώ με τους δύο αρχιερείς, της Κάτω και της Άνω Αιγύπτου για το ρίξιμο στο νερό του ομοιώματος του Όσιρι και ταυτόχρονα της περισυλλογής του, ένας φρουρός έσπρωξε τον Αρχιερέα της Ηλιούπολης και τον έριξε στο ποτάμι, όπου περίμεναν πολλοί κροκόδειλοι για να κομματιάσουν το ομοίωμα του Όσιρι. Όμως ο Φαραώ αστραπιαία έπεσε στον ποταμό και ανάγκασε μ’ αυτόν τον τρόπο, να πέσει μέσα και όλη η φρουρά του, πράγμα που έσωσε τη χώρα του από τη διάσπαση και τον εμφύλιο πόλεμο. Οι κροκόδειλοι δεν άγγιξαν κανέναν και το θαύμα αποδόθηκε στον Όσιρι. Από εκείνη την ώρα άρχισε ένας μυστικός πόλεμος ανάμεσα στην Άνω και Κάτω Αίγυπτο.
Οι Άνω Αιγύπτιοι άρχισαν τη λυσσαλέα δίωξη των Κάτω Αιγυπτίων με απειλές κατά της ζωής τους. Αφού όμως η κεντρική διοίκηση ήταν στην Άνω Αίγυπτο, η θέση των Κάτω ήταν πολύ δυσχερής στην διαικπεραίωση των διαφόρων υποθέσεών τους. Η καταδίωξη πρωτοφανής σε αγριότητα. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες ο βασιλιάς Αμένοφις ο Γ’, εξέδωσε ένα διάταγμα σεβασμού, αναγνωρίζοντας ότι και οι δύο απόψεις ήταν ορθές και απαγόρευσε τις συζητήσεις για θρησκευτικές απόψεις, ανάμεσα στις δύο δοξασίες της Ηλιούπολης (Β.Α. του σημερινού Καϊρου) και της Θήβας (σημερινό Λούξορ)
Όλα αυτά συνέβησαν στην αρχή της γέννας, του γιού της Τήϊ. Αδελφοκτόνες έριδες ανάμεσα σε δύο δόγματα της ίδιας περίπου Θεολογίας, που θα τελείωναν μαζί με το θάνατο του νεογέννητου Αμένοφι του Δ’, του αλησμόνητου μύστη Ιχνατόν-Ακενατόν. Προτού αναχωρήσει της Ηλιούπολης ο μεγάλος Ιεροφάντης, δήλωσε πως έπρεπε να χαιρετήσει μπροστά στη στήλη του Μέμνωνα την ανατολή του Ήλιου, που ήταν και είναι χαραγμένη σαν μορφική παράσταση του υπερμέγιστου θεού Ρα, πατέρα και γεννήτορα όλων των μεταγενέστερων θεών, ακόμη και του Όσιρι και της Ίσιδας.
Ο Φαραώ υποχρεώθηκε να παρευρεθεί με τους στρατάρχες και τους επίσημους αντιπροσώπους όλων των εθνών με τα οποία είχε σχέσεις, εκείνη την εποχή η Αίγυπτος. Χρέη Ιέρειας σε όλη τη διεξαγωγή της πολύωρης τελετουργίας έκανε η ίδια η βασίλισσα Τήϊ μητέρα του Αμενχοτέπ του Δ’.
Από εκείνη τη στιγμή, οι ιερείς της Θήβας, το ιερατείο του Άμμωνα Δία, κήρυξε φανερά τον πόλεμο στην Τήϊ και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να βρεί ευκαιρία για να εκδικηθεί αυτήν, που ήταν ευνοϊκή στην εξάπλωση του απαγορευμένου μονοθεϊσμού.
Τα χρόνια περνούσαν κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, ώσπου ο μικρός Αμενχοτέπ έφτασε στην ηλικία των δεκατριών ετών, αυτής της φυσικής του ζωής.
Συνεχίζεται…
kataklismosnoe.gr