ΑΜΕΝΧΟΤΕΠ – ΑΚΕΝΑΤΟΝ – ΑΜΕΝΟΦΙΣ Ο 4ος (1370-1353 π.Χ.)
“Ακενατόν ο επαναστάτης Φαραώ που μίλησε για τον Ένα και Μοναδικό Θεό γεννήτορα των πάντων, ορατών και αοράτων, 3.500 χρόνια πριν και φυσικά η μόνιμη Βαβυλώνα τον ονόμασε αιρετικό”
Η ΑΝΑΡΡΗΣΗ ΣΤΟ ΘΡΟΝΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ
Στα 16 χρόνια του, γύρισε στη Θήβα με τη μητέρα του και τους αυλικούς, που ήρθαν να τον πάρουν. Δεν ήταν πια το δεκατριάχρονο παιδί που έφευγε από την Ηλιούπολη. Τώρα έφερνε μαζί του πάμπολλες γνώσεις. Πέντε καμήλες φορτωμένες με παπύρους, γραμμένους από σοφά αρχεία με ιερογλυφικά, ακαταλαβίστικα ακόμα και στους γνώστες της ιερογλυφικής γραφής.
Ήταν ιερογλυφικά εικονογραφικά. Αυτός που θα τα αποκρυπτογραφούσε θα έπρεπε να γνωρίζει τα μυστικά της τεχνικής του ιερατείου της Ηλιούπολης. Μόνο ο νεαρός Αμενχοτέπ, έμαθε τα μυστικά τους και μόνο αυτός αποκρυπτογραφούσε την εσωτερική έννοιά τους, με την ευκολία που από τον ίδιο αποτυπώθηκαν πάνω στον πάπυρο.
Υπ’ όψιν τα χρώματα της Ηλιούπολης, δεν ήταν μόνο τα γνώριμα της Θήβας, αλλά παρουσιάστηκαν χρώματα διαφορετικά και περίεργα, πάνω από το βιολέ και κάτω από το κόκκινο του ουράνιου τόξου. Κανένας μάλιστα και ποτέ δεν έγραψε κάποια ιστορία, για τον Τουταγχαμών χωρίς να αναφέρει και με λεπτομέρειες όσο μπορούσε, τον πεθερό του, Ιχνατόν- Αμενχοτέπ-Ακενατόν ή Αμένοφι τον 4ο.
Όχι γιατί η ηλικία του ήταν μικρή και η βασιλεία του ολιγόχρονη, αλλά γιατί επίσημα γκρέμισε ό, τι ο πεθερός του έκτισε. Κατήργησε τη θρησκεία που εκείνος ίδρυσε, εξαλείφοντας από παντού με Φαραωνικά διατάγματα, τη λέξη του καινούργιου Θεού και το όνομα του ανθρώπου που τον ανέθρεψε, τον σπούδασε και τον κατήχησε στη νέα πανανθρώπινη θρησκεία του Ατόν. Η Θεία Πρόνοια έφερε και πάλι στην ίδια οικογένεια τα δύο κοινότατα σημεία, θέσης και αντίθεσης τον κατασκευαστή και τον καταλύτη, που συνυπάρχουν πάντοτε μέσα στη μορφική εκδήλωση του κόσμου.
Γεννήθηκε στα 1386, έφυγε το1373, δεκατριών ετών για σπουδές στην Ηλιούπολη. Το 1370 π.χ. σε ηλικία 16 γύρισε στη Θήβα και σε διάστημα έξι ή επτά μηνών ανέβηκε στο θρόνο της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας του τότε γνωστού κόσμου, αφού πέθανε ο πατέρας του, Φαραώ Αμένοφις ο Γ’.
Το φθινόπωρο του 1370 π.χ. στο θρόνο ανέβηκε ο γιός της Τήι πλημμυρισμένος από γνώσεις και όρεξη να προσφέρει στον λαό του. Στις αρχές του Οκτώβρη του 1370, στη Θήβα συγκεντρώθηκαν απ’ όλα τα μέρη του τότε γνωστού κόσμου αντιπροσωπείες, για να παρακολουθήσουν τις τελετές ανάρρησης του μικρότερου Φαραώ, της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας.
Άνθρωποι απ’ όλα τα μέρη του τότε γνωστού κόσμου, συνέρρεαν στη Θήβα, για να παραστούν στην ενθρόνιση του νέου Φαραώ. Εχθροί και φίλοι της Αιγύπτου ήθελαν να ακούσουν τι θα πει σαν απάντηση, στις ευχές των απεσταλμένων από τις διάφορες χώρες του κόσμου.
Δίπλα του ήταν καθισμένη, νεαρότατη μητέρα του Τήι, που ο γιός της έγινε, όπως τον ονειρεύτηκε και τον είδε λάμποντα (=Φαραώ) με τα διάσημα διακριτικά της χώρας του Νείλου, να κάθεται πάνω στο θρόνο του πατέρα του. Στα 1370 ένα σωστό παιδί, ηλικίας 16 χρόνων με καλύμματα της κεφαλής του, την κόμπρα και το γεράκι και το σκαραβαίο στον λαιμό του (σύμβολο της αιώνιας αναγέννησης των πάντων), άρχισε την ιστορική του ομιλία, στους επίσημους και τιτλούχους, στο ιερατείο το πονηρό της Θήβας και το ευτυχισμένο της Ηλιούπολης.
Στην απάντησή του, είπε τα εξής περίπου, στον λαό του: Σημειώνω ότι για πρώτη φορά επετράπη στο λαό να παρακολουθήσει τις τελετουργίες και τούτο οφείλεται τόσο στην βασιλομήτορα Τήι, όσο και στον Αμένοφι τον 4ο.
“Αγαπητοί ξένοι, καλώς ήρθατε στη χώρα μας. Εμείς οι Αιγύπτιοι ευχόμαστε, πάντα ειρήνη, πάντα ευτυχία, και πάντα αγάπη. Αυτές τις ευχές θα τις κρατήσουμε εφ’ όσον ζούμε στον κόσμο αυτό. Στον αγαπημένο μου λαό, δίνω τον χαιρετισμό της ψυχής μου και του υπόσχομαι να του χαρίσω στα χρόνια της βασιλείας μου, αυτά τα τρία αγαθά που δικαιούται. ΕΙΡΗΝΗ- ΕΥΤΥΧΙΑ-ΑΓΑΠΗ”.
Μόνο έτσι μπορούσε να μιλήσει αυτός που έκανε στην Αίγυπτο και σε όλη την ανθρωπότητα, την κιβωτό της ΝΕΑΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑΣ, ”Τον αιώνα της Ελ- Αμάρνα”.
Όλοι παραξενεύτηκαν και ιδιαίτερα το ιερατείο της Θήβας, γιατί ο Φαραώ αποτάνθηκε στον αγαπημένο του λαό και γιατί έδωσε υποσχέσεις για ειρήνη, ευτυχία, αγάπη, ενώ περίμεναν ότι θα ζητούσε, νέες θυσίες και νέους φόρους. Ο λαός της Θήβας, μαζί με τους επισκέπτες, ξέσπασαν σε κλάματα χαράς και ενθουσιασμού.
Η δόξα της Αιγύπτου φαινόταν ξανά να στεφανώνει τον Φαραώ και το λαό της. Δια τούτο η Τήι, η βασιλομήτορα ζήτησε το λόγο και ανακοίνωσε στο λαό ότι την ίδια νύχτα θα αρραβώνιαζε τον μοναχογιό της, Φαραώ Αμένοφι τον 4ο, με την ωραιότατη και φιλοσοφικότατη κοπέλα του καιρού τους, τη ΝΕΦΕΡ.
Οι γάμοι δεν άργησαν να γίνουν. Οι δύο αυτές αγνές και άγιες ψυχές βρήκαν το ζευγάρωμά τους στη γη, πάνω στον ακανθωτό θρόνο της Αιγύπτου, εκείνος σαν Φαραώ Αμένοφις ο 4ος ή Αμενχοτέπ και εκείνη σαν σύμβουλος γυναίκα του. Η Τήι η μάνα περιορίσθηκε να χαίρεται το πιο αγαπημένο ζευγάρι του κόσμου και τους καρπούς του έρωτά τους, τη γέννηση παιδιών, ωραιότατων κοριτσιών.
Τα πρώτα βήματα του Αμενχοτέπ υπήρξαν θαρρετά και σταθερά. Πάντα ήταν δίπλα του η Νεφέρ, ή Νεφερτίτη όπως της άλλαξε το όνομα, δηλαδή η ερχόμενη λάμπουσα ευτυχία. Απόπειρες του ιερατείου για αύξηση των εισοδημάτων τους, απορρίφθηκαν σθεναρά και από τους δύο. Η αγανάκτηση χωρίς όρια, για τον ακόρεστο πλούτο των ιερατείων, σε αντιδιαστολή με το βασιλικό ταμείο, που πάσχιζε για να πληρώσει τους υπαλλήλους του.
Συνεχίζεται…