ΑΜΕΝΧΟΤΕΠ – ΑΚΕΝΑΤΟΝ – ΑΜΕΝΟΦΙΣ Ο 4ος (1370-1353 π.Χ.)
“Ακενατόν, ο επαναστάτης Φαραώ που μίλησε για τον Ένα και Μοναδικό Θεό γεννήτορα των πάντων, ορατών και αοράτων, 3.500 χρόνια πριν και φυσικά η μόνιμη Βαβυλώνα τον ονόμασε αιρετικό”
Η ΠΡΩΤΗ ΑΙΡΕΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Ταυτόχρονα έστειλαν επιτροπή από ιερείς στον Φαραώ και αξίωσαν άμεση συμμόρφωση στα αιτήματά τους, ενώ ταυτόχρονα έκλεισαν οι πόρτες του ναού- φρουρίου και οι εξωτερικές του μεγάλου τείχους που το περιέβαλε. Την ίδια στιγμή μισθοφορικός στρατός του ιερατείου από Λύβιους, οχύρωνε την τεράστια πλατεία του ναού και όλα έδειχναν πως το ιερατείο κατά το 1369 κήρυξε τον πόλεμο στο Φαραώ.
Ο Φαραώ περίμενε την ανταρσία από την ημέρα της ανάρρησης του στο θρόνο. Δεν φαντάστηκε όμως την αιχμαλωσία της οικογένειάς του. Αμέσως αποφάσισε να δράσει κεραυνοβόλα. Σήμανε συναγερμό στη Θήβα και άνοιξε τις 100 μεγάλες πόρτες, να μπει μέσα ο λαός της υπαίθρου, που ήταν αναγνωρισμένοι φίλοι του Φαραώ. Αυτούς τους όπλισε αμέσως.
Ταυτόχρονα έστειλε αγγελιοφόρους παντού, ενώ καλούσε τους αντάρτες από τις πολεμίστρες του παλατιού με τις πελώριες σε μήκος σάλπιγγες, αμέσως να παραδοθούν. Φυσικά γι’ αυτό κα είχαν και τις ανάλογες συνέπειες. Ανέλυσε στους πρέσβεις ιερείς τις απόψεις του ο Φαραώ, ώστε να ελευθερώσουν την οικογένειά του. Ο αρχιερέας δε με τους βοηθούς του, να παραδοθούν στο έλεος, στην κρίση και στην απόφαση του βασιλέα.
Οι ιερείς κατάπληκτοι από το θάρρος και την αποφασιστικότητα του Αμενχοτέπ, έφυγαν τρομαγμένοι για τον Αρχιερέα, όπου ανέφεραν τη σύναξη του λαού και τον οπλισμό τους, από τον ίδιο το Φαραώ. Ο Αρχιερέας βέβαιος για τη νίκη, τους χαμογέλασε και τους πληροφόρησε ότι οι περισσότεροι προσκυνητές ήταν Λίβυοι μισθοφόροι.
Στην πραγματικότητα ο μισητός αρχιερέας έκανε λάθος εκτίμηση, γιατί σε λίγο είδε από το ύψος του ναού χιλιάδες, χιλιάδων λαού να διαδηλώνουν την αφοσίωση τους στον Αμενχοτέπ. Ακόμα ήταν αιχμάλωτοι θείοι και θείες του βασιλιά και μόνο ο θείος του στρατηγός, δοκιμασμένος και παλαίμαχος, Χορεμχέμπ ήταν ελεύθερος, γιατί ήταν στη Σάιδα, σε ειδική αποστολή.
Όλη η Αίγυπτος τάχθηκε με το Φαραώ, μόνο οι ναοί, με εξαίρεση την Ηλιούπολη, τάχτηκαν με τον αρχιερέα. Ο στρατηγός Χορεμχέμπ, ο μετέπειτα Φαραώ της Αιγύπτου, ζήτησε λίγων ημερών παράταση, για να εκτελέσει όπως ήθελε το σχέδιό του.
Χιλιάδες βέλη έπεφταν πάνω στο ναό από Λύβιους που έδωσαν τόσες ελπίδες στον αρχιερέα και τώρα κρύφτηκαν πίσω από τις επάλξεις. Τριάντα μέρες βάσταξε το φρούριο του Αρχιερέα και την τριακοστή ο Χορεμχέμπ εκπόρθησε το ναό-φρούριο γκρεμίζοντας τις 6 από τις 7 χάλκινες θύρες.
Οι φύλακες του προαύλιου του ναού, περίπου χίλιοι, σκοτώθηκαν από τους ήρωες γεωργούς Αιγύπτιους, που πολεμούσαν για τη σωτηρία των αθώων αιχμαλώτων και για την ίδια την υπόσταση της δοξασμένης χώρας τους. Μεταξύ των αιχμαλώτων ήταν η γυναίκα και τα δύο παιδιά του στρατηγού.
Όταν οι στρατιώτες του Φαραώ, μαζί με τους γεωργούς μπήκαν στο ναό, πρώτο μέλημά τους ήταν να βρουν τους αιχμαλώτους. Όλους τους βρήκαν κλειδωμένους στην αίθουσα του θρόνου, άθικτους και σώους, χάρη στην εξυπνάδα της βασίλισσας Νεφέρ.
Ο δόλιος αρχιερέας ζητούσε από τη νεαρή βασίλισσα να γίνει γυναίκα του και οι δυο μαζί να κρατήσουν το θρόνο της Αιγύπτου, σκοτώνοντας ή διώχνοντας το νεαρό Αμενχοτέπ. Εκείνη σαν την Πηνελόπη καμωνόταν πως θα το μελετήσει, θα το σκεφτεί και θα απαντήσει, ώσπου έφτασε μετά από 30 μέρες ο ανδρείος στρατηγός Χορεμχέμπ και τους απελευθέρωσε.
Ο μισητός Αρχιερέας έπεσε από το δώμα του ναού στον Νείλο ποταμό και οι κροκόδειλοι τον κατασπάραξαν. Όλοι παραδόθηκαν στο στρατηγό και σε λίγη ώρα έφτασε ο Φαραώ, με την προσωπική του φρουρά, πέφτοντας στην αγκαλιά της μάνας του Τήι και της γυναίκας του Νεφέρ.
Συνεχίζεται…